Conflicten en misverstanden zijn een onvermijdelijk onderdeel van het dagelijks leven: op het werk, thuis, met een partner, met vrienden of zelfs met vreemden. Hoewel ze vaak ongemakkelijk zijn, zijn ze ook noodzakelijk en de sleutel tot het opbouwen van gezonde relaties. Niet iedereen ervaart het echter zo. Er zijn mensen die liever zwijgen dan ruzie maken en elke vorm van confrontatie proberen te vermijden uit angst voor afwijzing en reactie van de ander. Deze neiging, die op het eerste gezicht een manier lijkt om problemen te vermijden, kan bepaalde onzekerheden verbergen, een behoefte om aardig gevonden te worden of een angst om in de steek gelaten te worden, leggen experts uit.
Deze reactie om te zwijgen kan gerelateerd worden aan verschillende domeinen. Ten eerste met de kindertijd: “In gezinnen waar het niet is toegestaan om vragen te stellen of meningsverschillen te uiten, werden autoriteitsfiguren gediskwalificeerd en ongeldig gemaakt en werd onderwerping geassocieerd als een reactie van goedkeuring en genegenheid”, legt psycholoog en popularisator Andrea Mora -@andreamorapsicologia- uit. Ook met emotionele onzekerheid: “Je kwetsbaar of niet sterk genoeg voelen om een positie in te nemen of het idee hebben geïnternaliseerd dat meningsverschillen onvermijdelijk leiden tot onoverkomelijke conflicten,” zegt Mora. En met relationele dynamiek: “Die is aangeleerd uit eerdere relaties die gekenmerkt werden door overmatige confrontatie of verbaal of emotioneel geweld,” voegt ze eraan toe.
Het gebruikelijke gedrag van deze mensen is dat ze de voorkeur geven aan stilte of neutraliteit om problemen of meningsverschillen te minimaliseren met zinnen als ‘Het geeft niet’ of ‘Zo erg is het niet’ of dat ze hun positie veranderen om op één lijn te komen met anderen. Ze hebben ook bepaalde kenmerken gemeen: “Hoge gevoeligheid voor de gevoelens van anderen, neiging tot passiviteit of onderdanigheid, moeite met het stellen van duidelijke grenzen, vermijden van controversiële kwesties, constante behoefte aan externe goedkeuring,” zegt Mora. Het zijn ook vaak mensen met kenmerken van angst -vooral in sociale of besluitvormingscontexten-, met een lage assertiviteit -onvermogen om duidelijke behoeften of verlangens uit te drukken-, met een hoog niveau van zelfeis en in voortdurende interne conflicten, met wrok of frustratie omdat ze hun eigen belangen niet hebben verdedigd.
